مدح و ولادت امام زین العابدین علیه‌السلام
آمـد از راه، امـامِ دگـری مـثـلِ عـلـی سر زد از خاک دوباره شجری مثلِ علی خانۀ حضرت ارباب شده رشگِ جنان نـور بارید ز رویِ قـمـری مثـلِ عـلی در مدیـنه‌ست ولی کعبه طوافش بکند پُر شده گوشِ جهان از خبری مثلِ علی وارثِ چـارمِ پـیـغـمـبـرِ اسـلام رسـیـد نایبِ شـیـر خـدا بود سـرانـجـام رسیـد آبـرو یافت دوبـاره گل گـلـزارِ حسین رونق آمد به سـراپـردۀ بـازارِ حـسین بانویِ مُلکِ عجم، مادرِ با نام و نشان شده دلـبـاخـته و حافـظِ اسـرارِ حسین زینتِ سـجـده و سجّـاده رسيده ز افـق تا شود آیـنه دارِ گـل رخـسارِ حـسـین سر زد از خانۀ اربابِ وفا؛ نـورِ جلی آمده چونکه علی‌ابن الحسین ابن علی آمده آنکه چنان شیرخدا بت شکن است مرد جنگی‌ست و آمادۀ هر تن به تن است خطبه‌ای خوانَد و او فاتحِ شامات شود بسکه مانند علی صاحبِ نطق و سخن است عَـلـَم کـربـبـلا بـا نَـفـَـسش بـاقی مانـد غیرت اللّه زمانه‌ست عمویش حسن است از حسن یاد گرفته که شود باز صبور این علی ابن الحسین‌ست پُر از شورِ نشور آمـده آنکه به هـر شیـعـه مـصّلا بدهد سیـنه چاکـانِ حـسین را تبِ بالا بدهـد آمده تا شـود اسطـورۀ هر گـریه کُـنی پایِ پـروندۀ هر سیـنه‌زن امـضا بدهد آمـده عــزّت اســلام شـود یــوم الابـد تا که بر سجده کـنان معـنیِ والا بدهد عـاشـقی را به گـمانم گُهـرِ ناب رسید وارثِ واقـعیِ حـضرت اربـاب رسید |